Merdivenler

İnsanlar vardı; kalabalıklardan ayrılan,
İnsanlar hani yağmurda ıslanan..
Hanlara kaçan,
Hanlardan çıkan.
Eski apartman merdivenlerinde kaybolan…
İnsanlar vardı İstanbul Sokakları şarkısıyla dalıp dalıp başka zamanlara savrulan..
Hayatlar vardı o eski taş merdivenlerden her sabah bir koşuşturma telaşla inip, akşam saatlerinde belki de gecenin bir vaktinde yorulmuş ahestelikte yavaş yavaş hanın tahta kollarından tutunup yukarı çıkmaya çalışan..
İnsanlar vardı her biri biribirinden farklı..! Kimisi güneşi görünce,
Kimisi ay ışığında kendisiyle baş başa kalan..
Peki ya yıllanmış demir merdivenler..
Ah o merdivenler.. O yüksek tavan, işlemeli duvarlar..
Baş döndürüyordu..
Her gün, her saat, her dakika doluyor biri iniyor, diğeri çıkıyordu.. Ayak sesleri yankı yapıyordu.
Kim bilir belki de hayat yoruyordu..
Belki de, herkesin yükünü o taştan merdivenler çekiyordu mesela,
1400’lü yıllardan beri ayakta kalabilmiş bu Mısır binasını işte bu eski merdivenler sırtlanıyor sağlamlaştırıyordu..!